Hepsi hikaye

Hikaye anlatmak pek çok konunun oluşması, gerçekleşmesi, başarılı olabilmesi için olmazsa olmaz temel unsur. Yüksek lisans seviyesinin önemli dersi, iş hayatının da özel hayatın da temeli. Hikaye doğru kurgulanıp, doğru hedef kitleyi kapsayabilecek şekilde sunulduğunda istenilen sonuca erişmeyi hayli kolaylaştırır. Hikaye eldeki unsurları, en ilgi çekici, merak uyandırıcı, katılımcısı, parçası olma isteği yaratacak şekilde kurgulanır.

Hikaye hayallerle gerçeklerin kesişme sürecidir bir yandan. Çekici olmak zorundadır. Her seviyede, her birey, grup, konum, şirket, hatta ülke hikaye yaratmak, hep geliştirmek zorundadır. Hayatın ta kendisidir.
Sosyal medyada bile bu net hissedilir. Twitter’da önce “post atıldı”. Hatta ilk dönemlerde, sembolü olan mavi kuşun ağzında klasik mektup zarfı vardı. “Atmak” da posta kutusuna atılan zarftan kaynaklanıyordu. “Mail atmak” ile aynı mantık. Daha sonra Instagram ve fotoğraf odaklı sosyal platformlarda post ya da fotoğraf “paylaşıldı”. Daha sonra teknoloji fotoğrafların ötesinde, hareketli görüntü “paylaşılmasına” olanak sağladı. Ama bunlara video paylaşmak denmedi. Hikaye dendi.

Hikaye, hatta “hikayemde paylaştım” denir oldu. Artık herkesin bir hatta birçok hikayesi oldu. Herkes nasıl algılanmak peşindeyse o yönde hikayeler kurguladı, yarattı. Hayatının, kendisinin hikayelerindeki çerçevede geçtiğini vurguladı. Hatta çok çekici hikayesi olan ama normalde pek özellikli sayılmayanlar burasını çok önemli bir iş, bir kazanç merkezi haline getirdi. Hikaye artık satıyor.