30 Mart
Dün ayıklanmış enginar buldum balık pazarında. Bir yaşlı amca soyup 10’lu takım halinde satıyordu. Tabii ayıklanmış görünce kaçırmadım, hemen aldım. İşte onları klasik İstanbul usulü zeytinyağlı pişiriyorum. Klasik dediğim, o garnitürlü zımbırtı asla değil, çünkü o ‘klasik’ değil. Sonradan hayatımıza ‘garnitür’ diye bir şey girdi, o da kendini enginara pek yakıştırdı. Şimdilerde sanılıyor ki, zeytinyağlı enginarın en klasik hali o havuçlu bezelyeli patatesli olandı. Hayır efendim, değildir. İstanbul evlerinde eskiden en klasik olan taze soğan ve az pirinçle yapılırdı, ben hâlâ öyle yapmaya devam ediyorum.
