“Dünyalıdan sadece insanı anlamamak gerek”

 Bazen bir roman, yalnızca kurguladığı dünyayı değil, o dünyanın artık neredeyse tanınmaz hale gelmiş kırık aynasını da okurun ellerine tutuşturur. Akademisyen-yazar Özgür Mumcu’nun, April Yayıncılık’tan çıkan yeni romanı Dünyalılar işte tam da böyle bir anlatı: Bir felaketin eşiğinde, insana dair hayal kırıklığı ile doğanın çığlığı arasında asılı kalan, hem bugüne hem de yarına yazılmış bir metin. İnsanın doğayla, bilgiyle, iktidarla, hatta kendi hafızasıyla kurduğu çelişkili ilişkiler bir bilim kurgu evreni içinde şekilleniyor ama aslında bizzat yaşadığımız dünyanın en soğukkanlı alegorisine dönüşüyor. Türler arası bir kriz anlatısından çok daha fazlası olan bu roman, yeryüzünün ve insanın birlikte çöktüğü, birlikte de ayağa kalkabileceği bir eşikte yazılmış. Bilim kurgu motifleriyle bezeli gibi görünse de aslında çok tanıdık bir felaket senaryosu anlatıyor bize: Bilginin sınırında duran insanlar, göz göre göre gelen bir yıkım, suskunlukla sabitlenen bir toplumsal çöküş ve doğanın, evrenin geri kalanıyla kurduğumuz o kibirli mesafe.