Değerli vekillerimize açık mektup!

Değerli vekiller; Kitap okumayı pek sevmediğinizi biliyoruz. Hatta dürüst olalım, kimileriniz kitaplardan basbayağı nefret ediyor. Diyeceksiniz ki “Bilip bilmeden konuşma, çoğumuz senin boyun kadar kitap okumuştur!” Bunu söylerken elini vicdanına koyduğunda hiçbir sızı hissetmeyenlerden özür dilerim. Ayrıca bizler pek anlamayız, elbette “büyük sorumluluklarınız” var, hiç “boş zamanınız” yok ki kitap okuyasınız. Gayet iyi anlıyoruz sizi. Ama yine de sizlere Meksikalı yazar Carlos Fuentes’in Kartal Koltuğu adlı romanını önermek istiyorum.  Fuentes’in 2002 yılında yayımladığı bu roman, 2020 yılında geçiyor. Meksika’nın demokrat başkanı Lorenzo Terân, ABD’nin Kolombiya’yı işgaline karşı çıkmış. Ayrıca OPEC tarafından belirlenen fiyat ödenmedikçe, Meksika petrolünün ABD’ye ihracını yasaklamış. Üstelik bu kararları Birleşmiş Milletler Örgütü’nün Güvenlik Konseyi’nde ilan etmiş. ABD hemen, kendi üslubuna yakışan bir yaptırım uygulamış Meksika’ya. İletişimi sağlayan uyduda bir arıza olduğunu ileri sürerek faks, e-posta ve hatta telefon bağlantılarını kesmiş. Koca Meksika, o yılın 2 Ocak sabahına sözlü iletişim ve mektuplar dışında, sessizlikle uyanmış. Bu noktadan itibaren Carlos Fuentes, her birinin amacı başkanlık seçimlerinde güç elde etmek olan, siyaset sahnesinin kurmaca figürlerini mektuplar aracılığıyla konuşturuyor. 70 bölümlük romanın 69 bölümünde siyasi arenanın belirleyici figürleri birbirleriyle mektuplaşıp duruyorlar. Böylece Fuentes, konuyla mizahi üslubu arasında doğrudan bir denge kurarak, ülke politikasının yeniden şekillenme sürecinde, mektuplaşma çağına, köklere geri dönüyor. Daha ilk mektup “politikacılar için bir alfabe” sunuyor okurlara. “Bir politikacı boşboğazlıklarının izini bırakmamalıdır, çünkü güven kaybettirir; yeteneklerini de göstermemelidir, kıskançlığı besler. Açık konuşayım, politikacı ikiyüzlü olmalıdır.” Elbette bu sözlerle sizleri, siz kitap-sever politikacıları kast etmiyor.