Derrick Bryson Taylor / New York Times
Tony Probst'un Titanic'e karşı sarsılmaz bir tutkusu var. Probst, 1990'ların ortalarından bu yana geminin 1912'deki ilk seferinden kalma yüzlerce eser biriktirdi. Bu eserler arasında bir filika plaketi, porselenler, notalar ve bir dizi kişisel belgenin de bulunuyor. 64 yaşındaki Probst, "Gezegende Titanic'e binen bir kişiye ait her bir kağıt parçasına sahip olan tek kişi olduğuma inanıyorum" dedi. Koleksiyonu bazen California'nın Bay Area bölgesinde oğullarıyla birlikte işlettiği ses ve görüntü mağazasında sergileniyor. Koleksiyon, Washington'daki National Geographic Müzesi; Simi Valley, California'daki Ronald Reagan Başkanlık Kütüphanesi ve Müzesi; Branson, Missouri ve Pigeon Forge, Tennessee'deki Titanic müzeleri gibi önemli yerleri de gezdi.
Probst'un Titanic'e olan tutkusu (ki bu sayede kendisini koleksiyoncu ve tarihçi arasında bir yerde bulduğunu söylüyor) onu Kuzey Atlantik Okyanusu'nda bir buzdağına çarptıktan sonra batan ve 1.500 kişinin ölümüne neden olan gemiden hatıra eşyalar arayan küçük ama gayretli bir topluluğun parçası yapıyor.
Buzdağının fotoğrafı da var
İngiltere'nin güneybatısında bir müzayede evi olan Henry Aldridge & Son Ltd, Titanic ve diğer gemicilik ve taşımacılık hatıralarından oluşan bir müzayedeye ev sahipliği yapacak. Satışa sunulacak 250'den fazla eşya arasında, faciadan sonra bir ceset kurtarma gemisinin üyesi tarafından çekilen buzdağının siyah-beyaz bir fotoğrafı ve yaklaşık 150.000 dolara kadar alıcı bulması beklenen grup lideri Wallace Hartley'in keman kutusu da yer alıyor. (Keman 2013 yılında yaklaşık 1.3 milyon dolara satılmıştı).
Titanic'ten kalan eşyaları aramanın birçok nedeni var ancak Probst için onu koleksiyon yapmaya devam etmeye ve müzayedeleri takip etmeye motive eden şey kurbanlar ve kurtulanlarla ilgili hikayeler. Probst, "Dışarıda çok çok derin cepleri olan birkaç kişi var ve bilirsiniz, bugünlerde tüm önemli parçaları onlar alıyor. Ben o kategoride değilim. Ben daha çok hikayeleri korumakla ilgileniyorum" dedi.
"Kiraya verip para kazanabiliyorum"
Birkaç büyük alışverişten sonra toparlanmaya çalıştığını söyleyen Probst'un şu anda istek listesinde bir şey yok ama yine de müzayede kataloğunu incelemeyi planlıyor. Probst "Gerçekten istediğim şeylerin ya da müzelere kiralayabileceği eşyaların peşinden gitmek istiyorum. Ben buna bir bakıma emeklilik hesabım diyorum, çünkü anaparayı alıyorum ve bu da değer kazanıyor. Bu arada, onları kiraya verip biraz para kazanabiliyorum" dedi.
Müzayede evinin genel müdürü Andrew Aldridge'e göre Henry Aldridge & Son 1990'ların sonundan bu yana iki yılda bir Titanic temalı satışlar düzenliyor. Aldridge, teklif verenlerin genellikle kendi nişlerine ve bireysel motivasyonlarına sahip olduklarını söyleyerek "Bazıları sadece Titanic hatıralarını topluyor. Ama diğerleri biraz daha derine iniyor ve ayrıntılara giriyorlar. Belirli yolcular, belirli sınıflar. Belirli bölgelerden gelen insanlar. Sadece İskandinav yolculara ait eşyaları toplayan insanlar da var" dedi.
Küçük bir topluluk
Britanya Titanic Derneği Başkanı David Scott-Beddard, Titanic koleksiyonu yapan topluluğun oldukça küçük olduğunu söyledi. Özellikle de yüksek meblağlı alımlar söz konusuyken. Çok rağbet gören ürünler için rekabet bazen çok çetin olabiliyor. Scott-Beddard "Belli bir dereceye kadar, onu ne kadar istediğim ve karım öğrenmeden ona ne kadar harcamaya hazır olduğum önemlidir" dedi.
Scott-Beddard, eşyaların satın alındıktan sonra gözden kaybolması konusunda pek endişe duyulmadığını da sözlerine ekledi. Altı ve yedi haneli rakamlarla alışveriş yapanlar da dahil olmak üzere koleksiyoncuların çoğunun, eserlerinin halk için sergilenmesine izin verecek kadar cömert olmaları nedeniyle toplumun çok şanslı olduğunu söyledi.
"Genç nesiller hâlâ bu hikayeden etkileniyor"
Titanic International Society'nin başkanı Charles Haas, "Titanic muhtemelen Nuh'un Gemisi'nden sonra tarihin en ünlü gemisidir" dedi. Bazı meraklılar, yolcular tarafından gemiden taşınan ve giderek daha nadir bulunan eserleri aramaktan, bazıları ise felaketi kurbanların ve kurtulanların gözünden görerek koleksiyoncuların kurduğu psikolojik bağlantılardan etkileniyor. Haas, Titanic eşyalarına olan talebin azalacağı bir günün gelip gelmeyeceğinden emin olmadığını söyleyerek "Titanic hikâyesi 112 yıldır sürüyor. Her ne kadar 'Gemi battı, unutun gitsin' diyenler olsa da, hikayenin içinde o kadar çok dram var ki, genç nesiller hala bu hikayeden oldukça etkileniyor" dedi
Haas, Aldridge'in eserlerin yalnızca geçici koruyucuları olduğunu söylediği mevcut koleksiyoncuların izinden gideceklerini umuyor. Aldridge "Bunu tanımlamanın en iyi yolu şu: Bu nesnelere asla sahip olamazsınız. Sizin işiniz, sahip olduğunuz sürece onları elinizde tutmak. Onları güvende tutmak ve daha sonra bir sonraki nesle, bir sonraki bireye, bir sonraki koleksiyoncuya aktarmak" dedi.
©️ 2024 The New York Times Company
