Suat Başar Çağlan
Serpil Hamdi Tüzün 50 yıl önce “Beşiktaş Türk futbolunun geri kalmışlığına gerçekçi bir teşhis koymuştur” deyip öz kaynak rejimini ilan ettiğinde herkes mutlu olmamıştı. Ama yönetim arkasında durdu, taraftar yeni rotayı Beşiktaş’a yakıştırdı. Tüzün’ün yetiştirdiği çocuklar ve yerleştirdiği anlayış altı şampiyonluk, beş ikincilik getirdi. Süleyman Seba ve Gordon Milne de kişilik ve icraatlarıyla bu kimliği pekiştirdi.
Ancak sosyal medyalı, neoliberal ekonomili, hakikat sonrası yeni futbol düzeninde o kimlik bocalıyor. Beşiktaş kararsız: Galatasaray ve Fenerbahçe gibi olmaya mı çalışacak, yoksa gücünü rakipleriyle farkından alan geleneğe mi tutunacak? 20 yıldır başkan seçiminden hoca tercihine, transferden bilet fiyatlarına kadar her kararda bu tereddüdün izleri var. Son örnek istifa eden sportif direktör Ceyhun Kazancı.
Eski-yeni çatışması ironik: Eskiye dönmek için son 20 yıldakine benzemeyen yeni bir yaklaşım gerekiyor. Bugün oyunun temelinde finans yönetimi olduğundan Ceyhun Kazancı bir açıdan öze dönüş iradesinin yansımasıydı. Maddi sıkıntı içindeki kulübe bütçeyi aşmadan futbol aklı ve personeli getirecekti.
Yetkinliği ve başarısı tartışmalı olsa da denemediği söylenemez. Ocak 2022’de sportif direktörlüğe gelen Kazancı’nın ilk büyük icraatı Valérien Ismaël’i göreve getirmek oldu. Ismaël iştah, gençlik ve fiziksel oyun vaat ediyor, hem günün futboluna hem kulübün DNA’sına uygun bir formül olma umudu veriyordu. Ama işler iyi gitmedi. Daha doğrusu, sabır gösterecek bir camia yoktu. Kendini beğendiremeyen Kazancı, Galatasaray Lisesi mezunu olduğu gibi saçma argümanlardan, yanlış transfer yaptığı gibi makul itirazlara kadar birçok eleştiriye konu oldu.
