Meydan; içinde kalabalıkların buluştuğu, karşılaştığı, kaynaştığı, birlikte kuvvetlendiği bir yer olarak bir yandan kentin hafızasında güçlü bir imge olarak yer alır; öte yandan meydanın kendi belleği vardır. Gökyüzü, ağaçlar, binalar, parke taşları ve varsa meydanın kalbinde yer alan anıt, meydanda olan biten her neyse sonsuza kadar tanık olarak oradadır. Taksim Meydanı, toplumsal hafızamızın adeta merkez üssü. Meydanı çevreleyen ve meydanda yankılanan türlü ses ve görüntü bizi hatırlamaya zorlar ve unutmamayı diri tutar. Temas/Yorum bu hafta üç sergiye meydanın belleğini merkeze alarak bakıyor. Sergilerden ilki Sibel Horada’nın Versus Art Project’te açılan ve 11 Aralık’a dek süren Kesinti ve Akış adlı solo sergisi. Horada, video, yerleştirme, heykel ve ebru gibi farklı medyumlar aracılığıyla tarihin ve şimdinin kesinti ve akışında; Taksim, inşaat, ulusal kimlik, hafıza, su yolları, meydanlar ve yıkımları referans alarak kent ile onun içinde akan su eşliğinde bir diyaloğa giriyor. 
