Bir annenin adalet arayışı

Çocuğunu çok seven bir ebeveynin kıyametidir onu kaybetmek. Bu büyük yıkıntının sebebi sadece kaybedilen çocuğa duyulan sevgi değildir aslında. Her çocuk bir ‘umut’tur. Hayata ‘süreklilik’ getirir, onu kutsar. Çocuğunuz bir fidan gibi ona ihtiyaçlarını verdikçe giderek olgunlaşacak, büyüyecek, yetişkin bir insan olacaktır. Anne-babanın umudu, onun kendilerini seven, iyi ve hayırlı bir evlat olmasının dışında; gidişatı değiştirebilecek ‘özel’ bir insan olması temennisidir de. Dolayısıyla onun gidişi büyük bir yıkımdır, çünkü yaşamasına, hiçbir şeyi değiştirmesine fırsatı kalmamıştır. Onun kaybı onu hayata getirenler için bir tükeniştir. Artık hayatta kalmak eskiye göre daha zordur.