

5 bin taş işçisi, 20 bin ton taş
Bu hafta gittim; karşımda günlük hırkası, kotu, lastik ayakkabısıyla, kenara bisikletini park etmiş, son derece nazik ve güler yüzlü yeni nesil bir iş insanı. “Projeyi bitirene kadar saçım sakalım ağardı, o yüzden burayı anlatma zevkini kimseye bırakmadım, sizi ben gezdireceğim” diyor. Memnuniyetle, ama önce bilmeyenlere nerede olduğumuzu bir izah edeyim: Bodrum yarımadasını “başını Ege’den Akdeniz’e doğru uzatmış bir denizatı”na benzetecek olursak üzerinde bulunduğumuz arazi, o denizatının en kuzeybatısındaki antenlerinden biri. Bir komşusu Küdür, bir komşusu Gökçebel, Yalıkavak Marina’ya 2 kilometre. Bodrum’un güneyinde nasıl Datça’ya bakıyorsak, burası da kuzeyde Didim’e bakıyor. 126 dönümlük bir yarımada, ama biraz daha boğazından sıksalar ada olacakmış. O yüzden Batu Aksoy da hep “ada” diye söz ediyor, zaten projenin adı “Epique Island”. Çevreme ilk baktığım anda fazla bir ağaç göremiyorum. Batu Aksoy hemen telefonundaki fotoğrafları açıp adanın ilk halini gösteriyor, çıplak bir arazi, “Ağaç çok azdı, olanı tuttuk, hatta evleri onlara göre yaptık. Palmiyeler falan da dikmedik. Buranın doğası neyse ona uyduk. Peyzaj mimarı olarak özellikle Dr. Deniz Aslan’la çalışmayı seçtik. Yurt dışında da saygın bir yeri olan, çok değerli bir hoca” diyor. İkinci fark ettiğim şey ise taşlar. Konsiyerj bölümünden karşımıza çıkan ilk sıradaki evlere kadar her yere döşenmiş çeşit çeşit taş var. “Ah” diyor Batu Aksoy, “Saota, ‘Her yeri doğal taş yapalım, beton sokmayalım’ dediğinde nereden bilelim bu kadar zor olacağını… Taş işçiliği ne kadar emek isteyen bir şeymiş? Bakın aralarında derz bile yok. 5 yıl boyunca 5 bin taş işçisi çalıştı burada. ”Ne kadar bir alan kaç ton taşla kaplandı acaba diye merak ediyorum, hemen öğreniyorlar: 50 bin metrekare alan, 20 bin ton taş! Yürürken karşımızdaki ilk evi gösteriyor Aksoy; “Bakın evin bir cephesi Gümüşlük, bir cephesi Limra taşı. Avluda gördüğünüz traverten. Havuzlarda diyabaz, yollarda kayrak, doğal küp taşlar ve solüsyonlu toprak zemin var. Çok emek, çok zaman harcadık ama bu projede en gurur duyduğumuz şeylerden biri bu doğal taşlar.”Mimarlık şirketi Güney Afrika’dan
Bu arada Saota kimdir derseniz ben ilk kez duydum. Yabancı bir dostları “Bir numaradır” dediğinde Aksoylar da ilk kez duymuş. Güney Afrika merkezli bir mimarlık şirketi. Google’a İngilizce “Dünyanın en lüks evleri” yazmış Batu Aksoy, bakmış sayfaya gelen 40 evin 20’sinin mimarı Saota. Hemen Tilkicik’e davet etmişler; Aksoy ailesi “Biz Ege’yi yansıtan doğayla uyumlu evler istiyoruz” demiş. Saota ekibi Bodrum’u önce gezmiş, görmüş, sonunda “Size taş ve lineer (yatay) evler yapalım” teklifinde bulunmuş. Böylece Türkiye’deki ilk ve tek mimarlık projelerini Tilkicik’te gerçekleştirmişler. Yürümeye devam ediyoruz, bu kez karşımıza 74 evin ortak clubhouse’ı çıkıyor; “Ritz Carlton markasının gereği olarak artı bir de clubhouse binası koymak zorundasınız” diyor Batu Bey. Şimdi Ritz Carlton meselesi şu: Aksoy Holding’in akaryakıt sektöründe Shell’le, turizmde Hilton’un Conrad markasıyla, doğalgaz santrali yaparken Alman RWE’yle çalışmak gibi -Aksoy’un ifadesiyle- bir “merger etme” stratejileri var. Rezidans yönetimi konusunda da bakmışlar en tecrübeli şirket Marriott International, onun da en iyi markası Ritz Carlton. 1 Mayıs’tan itibaren Epique Island’ın yönetimini Ritz Carlton devralacak, siteye onlar hizmet verecek ve ana binanın üzerinde de “The Ritz-Carlton Residences, Bodrum” yazacak.Evin elektrik panosu bir duvar boyutunda
Evleri anlatmaya başlamadan önce ortak kullanım alanlarında gördüğüm bütün havalı ayrıntıları geçip bana göre mimari projenin alameti farikasını söyleyeyim: Adadaki eğimden faydalanarak açık galeriler yapmışlar. Aşağıdaki galerinin tavanı yukarıdaki evin bahçesinin zemini oluyor. Araç park yerlerini de o galerilere saklamışlar. Şimdi gelelim evlerin içine; hiç not almadığım için yine komşuma anlatır gibi sadece aklımda kalanları paylaşacağım sizinle: • Biz Bodrumlu emekçilerin evlerinde olduğu gibi duvara asılmış klimalar yok, sistem evi aşağıdan ve yukarıdan kendi ısıtıp-soğutuyor. • En akıllısını yapmışlar, yatak odaları küçük, salon ve teras çok büyük. Ayrıca çoğu Bodrumlu kadının maruz kaldığı Amerikan mutfak saçmalığı yok. • Sizi bilmem, ama şahsıma “İsyanım var nitelikli gayrimenkul yatırımlarına” dedirtecek bir aşırı lüks ayrıntısı: Evdeki Alman marka kapıların tanesi 6 bin euro ve yardımcının odası dahil evde 14 iç kapı var. • Bodrum’da metrekaresi büyük projelerde evin en geniş yaşam alanı toprağa gömülüyor. Bir süre sonra bastıran rutubet ve kapana kısılmışlık hissi hiç iyi değil. Burada zemin katını 360 derece dönen dışarı çıkış noktaları ve pencereler yapmışlar. Pencere yapmakla duvar yapmak arasındaki maliyet inanılmaz büyük diyor Batu Aksoy, ama gerçekten değmiş. • Salonun bir tarafı şelale ve ısıtmalı havuza açılırken bir tarafı da deniz manzaralı bahçeye açılıyor; her şeyi aynı yere koymamak çok iyi bir fikir. • Şimdi benim en etkilendiğim yere geldik; mekanik odadaki elektrik panosu. Bir duvar kadar alan sırf şalterlerle, kumanda düğmeleriyle, ışıklarla dolu. Ve her evin altında böyle bir oda var. Bir otel yöneticisi gezmeye geldiğinde “Bizde böyle bir pano yok” demiş, evdeki sistemi oradan hesap edin. Havuzu idare eden bölüm ise ayrı bir odada, ki orası da Almanya’dan ödül almış. Denizli’de yaptıkları santralle Türkiye’nin elektrik ihtiyacının yüzde 2’sini karşıladıkları için insan herhalde “doya doya kullanalım” dediler diye düşünüyor.