Madalya

Bizde gündemin epey gerisinde ama dünyada neredeyse her şeyin önüne geçen olimpiyatların ilk bölümü bitti. Paralimpik geliyor. Olimpiyatlar bütün dünyanın (en küçük) ortak paydası olmayı halen başarabiliyor gibi. Nüfusu binlerle ifade edilenler de dahil dünyanın neredeyse bütün ülkelerinin temsil edilmesi, kapsama alanını geniş ve diri tutuyor. Antillerdeki 617 km karelik 180 bin nüfuslu Saint Lucia’dan Julien Alfred, sprint dallarında 2 altın madalya alınca dünyanın kaç bucak olduğu bir kez daha fark edildi. Olimpiyatın salt bir spor organizasyonu olmadığı hatta sporun belli açılarda katalizör olarak kullanıldığı bile düşünülebilir. İki hafta süren olimpiyatların yarattığı ekonomik hacim 50 milyar doları aşıyor. Hesaplaması da zor tabii. Ev sahibi ülke 10 milyar harcasa da, seyahat, nakliye, lojistik, güvenlik, konaklamalar, yemekler, üstüne yayın hakları, ülke sponsorlukları, sporcu sponsorlukları, spor dalı sponsorlukları, teknoloji, kentlilerle ilişki ve daha pek çok hesaplanması çok da kolay olmayan konu da dahil edildiğinde büyük iş. Üstelik Paris pek az yeni tesis yapıp, var olanları ve birkaç uygun yeri dönüştürdü. Gerisi şehrin ta kendisiydi. Versailles Sarayı bahçelerinde atçılık, Concorde kaykay, Grand Palais’de eskrim, Eiffel altında bisiklet finali, az ötede plaj voleybolu... İki haftada hangi spor seyredilirse seyredilsin şehir birkaç kere hem tepeden hem tarihi mekanlardan dolaştırıldı. Şehir yeniden cazibe merkezi tacını geri aldı.