Uzun yıllar öncesinde kalan birkaç söz… Kendimi İstanbul’a bir göç şehri olduğu için ait hissediyorum… Çelişkiler taşıyan bir ifade miydi? Aidiyet için yerlilik aranıyorsa… Dahası bir kök salma… Belki de asıl önemlisi duygunun kendisiydi. Göçmen kuşların da böyle hissettiğini düşünebilir miydim? Sonbahara damgasını vuran o uçuşlar… Başka bir yere gitmek. İçinde bir süre kalınan iklimin havası ve duygusuyla mı? Nasıl haber verirlerdi birbirlerine? Nasıl seslenirlerdi? Nasıl buluşabilirlerdi? Farklı zamanları bekleyen sorulardı. Hep bir göçe malul yaşamaksa sanki hiç eskimeyecek bir zamana aitti.
10.03.2023 04:30
Göçü anlatan İstanbul
Virginia’nın bakışı
19 Ocak 2024
Mişima’nın dalgaları
12 Ocak 2024
Müfide Kadri’nin fırça darbeleri
05 Ocak 2024
Gölgede kalmış bir roman
29 Aralık 2023
O sularda kalanlar
Tüm Yazıları
22 Aralık 2023