Hiç unutmam. Aradan neredeyse yirmi yıl geçtiği halde. Yeditepe Üniversitesi’nin hocalara ayrılmış restoranında yemeğimi yerken masama gelmiş, kendisini nezaketle tanıtmış, oturmak için müsaade istemişti. Öncelikle yazdıklarıma hayranlığını ifade ederek. Övülmek, sevilmek her yazar gibi elbette beni de etkiler. Ama bu övgüler fazlalaşınca rahatsızlık da duymaya başlarım. İşin içine lüzumsuz bir abartının karıştığı duygusuna da kapılırım.
Yazının tamamını görebilmek için lütfen abone olun. ABONE OL
Aboneyseniz
üye
girişi
yapınız.
Oksijen'e e-gazete aboneliği ile edineceğiniz avantajlar; Oksijen yazarlarının tüm yazılarına erişim Gazeteoksijen.com üzerinden 7/24 güncel haber erişimi Her gün e-posta kutunuza gelen Oksijen bülteni Gazete Oksijen, O2 ve özel yayın arşivine erişim
