Sonra şiirler mi vardı? Bir şiiri hatırlatan anlardan kalanlar... Şarkılar da varken... “Akşama doğru azalırsa yağmur/Kız Kulesi ve Adalar/Ah burda olsan çok güzel hâlâ/ İstanbul’da sonbahar”... Teoman’ın bu şarkısı benim hep çok içime işlemiştir. Hayatımdaki çok hassas bir yere dokunduğu için mi? Yıllar geçmiştir ve hayat yolunuzun bir yerinde kaybettiklerinizi, belki bir hikâye için tekrar hatırlarsınız. Uzaklara gidenlerin hikâyeleri... Gerçekte bu, sizin hikâyenizdir oysa... Sonbaharın İstanbul’da hâlâ çok güzel olduğunu söylemeye ihtiyaç duymak bir hasretten midir? Yaşanamayanlara, o uzakta kalanlara bir ağıt mıdır? O iç acıtan hangi çocukluktur? Hangi yanlış? Hangi eksiklik? Hangi pişmanlık?
Yazının tamamını görebilmek için lütfen abone olun. ABONE OL
Aboneyseniz
üye
girişi
yapınız.
Oksijen'e e-gazete aboneliği ile edineceğiniz avantajlar; Oksijen yazarlarının tüm yazılarına erişim Gazeteoksijen.com üzerinden 7/24 güncel haber erişimi Her gün e-posta kutunuza gelen Oksijen bülteni Gazete Oksijen, O2 ve özel yayın arşivine erişim
