Kalkandan ‘turbot’ya

Beyaz etli balıkları çok severim. Özellikle dipte yaşayan lagos, kalkan gibi balıkları. Bu bembeyaz sıkı etli balıklar hele de kurutulmadan pişirildi mi, sulu sulu tatları ile şahane olur. Profesyonel hayatıma yeni başladığım bir kış ayında Samsun’a iş gezisine gitmiştim. Akşam saatlerinde tek başıma otel resepsiyonuna nerede güzel yemek yiyebileceğimi sorduğumda “sahile paralel bir sokakta balıkçı tezgahının tam karşısındaki lokantayı öneririz, pek şık değil ama yemekleri çok güzeldir” dediler. Kötü floresanlarla aydınlatılmış bu salaş içkisiz lokanta bekarları üst kata, aileleri de alt kata oturtuyordu. Garson “git balıkçıdan balığını seç gel” dedi. Metalik mavi beyaz balıkların arasında dev gibi taptaze birkaç kalkan duruyordu. İri birini seçtim ve lokantaya döndüm. Balığı nasıl istediğimi sormadan dilim dilim tava yapıp getirdiler. Yanında bir güzel marullu, domatesli, soğanlı salata ile derisi üzerinde kızartılmış balık dilimleri tabağa üst üste yığılmıştı. Balığın sulu yağsız tadına tavada pişirmeden gelen yağlılık eklenirken, hafif bir deniz suyu tuzluluğu ile şahane bir lezzet dengesi oluşturuyordu. Yanındaki salatanın da otsu ve limonlu, beyaz soğanlı tadı şahane tamamlıyordu bu zarif lezzeti.