Şevket’in bu işle bir alakası yok!

Uzun süre öğrenemedim adını. Bugün bile ayrı mı yazılır, birleşik mi bir türlü hatırlayamam. İlk defa da gençliğimde Bodrum’da tatmıştım şevketibostanı, meze olarak, bir balıkçıda. Ilık olarak gelmişti masaya, üzerinde biraz sarımsaklı yoğurtla. İlk çatalda şaşırıp kalmıştım tadına. Tamam, rakı içiyorduk ama sanki ağzımda biraz anason kalmış da üzerine şevketibostan yemişim gibi hissetmiştim. İkinci çatalda anason tadının şevketibostandan geldiğini anladım. Bu beyaz, hafif yeşil renge çalan, otsu, hafif bitter, diri dokulu bitki bayağı bir anason tadı hissettiriyordu damağımda. Hani sanki anasonlu bir kuşkonmaz yiyormuş gibi. Rakıyla olan bu ortak lezzetleri de şevketibostanı çok güzel bir rakı mezesi yapıyordu hal böyle olunca. O zaman bu zaman, Bodrum’da rakı içeceksem meze istediğimde ilk iş şevketibostan derim. İzmir’de de karşıma çıkar şevketibostan. Etlisini de İzmir’de yedim, sıcak olarak. Her yerde de bulunmaz şevketibostan. Egelilerin kültüründe mevcut, Anadolu genelinde.