Ünye’de deniz kıyısında bir evde dolu dolu geçen bir çocukluk. Hem yaşarken hem sonrasında kıymetini bildiğim güzel anlar. Üniversite İstanbul Tıp Fakültesi ve mezuniyetten sonra Yedikule Göğüs Cerrahisi’ni kazanmam. O zamanlardaki tek mesuliyetim derslerimdi. Cerrahi asistanlığımın son senesi, evimde, işimde ve erkek arkadaşımla çok mutluyum. Bir bel ağrısı ile başladı her şey. Gittikçe şiddetlenen, işimi yapmama engel olan bir bel ağrısı. Tetkikler, testler ve sonuç; pelvisde bir kemik tümörü. İlk duyduğumda hissettiğim şaşkınlığımı çok iyi hatırlıyorum. İlk toparlanan ve hastalığımın yönetimini eline alan Cüneyt oldu ve beni deneysel bir tedavi için Amerika’ya götürdü. 20 doz kemoterapi, 3 büyük ameliyat, yüzlerce seans fizik tedavi sonrası döndük Türkiye’ye. Bu arada evlendik. O yüzden tedavinin her aşamasında mutluydum. İstatistikler ne derse desin ölmeyeceğimi biliyordum. Evimize kavuştuktan sonra tüm konsantrasyonumuz benim yürümem üzerine idi. Kanedyenlerle destekli olarak yürümeye başlayınca, ameliyatlarıma da geri döndüm. Birkaç sene sonra Cüneyt’te değişiklikler görmeye başladım. Benden başka kimsenin fark etmediği çok küçük değişiklikler. Gözünde Myastenia denilen bir kas hastalığı vardı. Onu takip eden doktorlarına dahi gittik ama bir teşhis konulamadı. Ta ki 1 sene sonra konuşma ve yürüme güçlüğü başlayana kadar. Bu sefer kendimizi nörodejeneratif hastalıklar denen, tedavisi olmayan bir hastalık grubunun içinde bulduk. Doktoru, bu hastalığın ilerleyici olduğunu, yavaş yavaş tüm kaslarına sirayet edeceğini ve 6-8 yıl içinde tamamen yatağa bağımlı hale geleceğini söyledi. Hastalığının her evresinde Cüneyt’e bir kez daha aşık oldum. Hem hastalığı kabullenişine hem savaşmasına, hem asaletine, her şeyine.
Hem doktor hem hasta
Sayılı yıllar çok çabuk geçti ve 2011 yılında bir sabah, Cüneyt ilaçlarını içerken tıkandı. Kalbi ve solunumu durdu. Evde kalp masajı ve suni solunum yaptım, geri döndü. Sonrası 4.5 ay yoğun bakım ve evde yoğun bakım şartlarını hazırlamamızdan sonra geçen 10 sene. Hem doktor, hem hasta hem de hasta yakını oldum. Yaşadığım fiziksel ve ruhsal acıları başkalarına faydaya çevirmeyi öğrendim. Nefes oldukça umudunu kaybetmemeyi ama gerçeklerden de kaçmamayı öğretmeye çalıştım. Acılardan değil, o acıların arasındaki küçük gülümsemelerden beslenmeyi öğrendim. Mutluluğun her şartta bir seçim olduğunu, Cüneyt’in hastalığına üzülmekten çok aldığı her nefese şükretmenin hepimize daha iyi geldiğini gördüm. Başınıza gelen geliyor. Buna yapabileceğiniz bir şey yok. Ama bu durumu yönetmek sizin elinizde. Ya iyi olacağım, ışıklı bir yoldan yürüyeceğim ve etrafımı da aydınlatacağım diyeceksiniz ya da karanlıklara gömülüp her şeyi daha kötü bir hale getireceksiniz. Zor olanın iyimser olmak olduğunu sanıyorsunuz ama hiç de öyle değil. İyi olmak her zaman daha kolay. Elbette insan her zaman pozitif olamaz ama düşerse de kalkmayı bilmeli.Kısaca tanışmak istedim sizlerle. Bu köşede hem sağlıklı yaşamı konuşacağız hem hayatı. Ben sizinle deneyimlerimi ve bilgilerimi paylaşacağım. Sizlerden de soru ve yorumlarınızı almak isterim. Hiç beklemeden bugün, bu anda sağlıklı yaşama kararı alabilirsiniz. Hayat biçiminizdeki basit değişiklikler, belki on yıllarca uzun ve sağlıklı yaşamanıza sebep olacaktır. Her gün yapacağınız seçimlerin kısa ve uzun vadeli sonuçları olacaktır. Yüksek yağ oranlı beslenmek vücut kimyanızı değiştirecek, televizyon karşısında fazla oturmak metabolizmanızı yavaşlatacak, araba kullanırken mesaj yazmak sizi yoldan çıkaracak, yüksek kafeinli enerji içecekleri kalp hızınızı artıracak. Sağlığın birçok boyutu vardır. Fiziksel, psikolojik, sosyal, entelektüel, çevresel, mesleki ve finansal. Biz hepsine ayrı ayrı değil, bütünsel (holistic) olarak yaklaşacağız.
- Pozitif ve iyimser bakış açısı
- Stres ve kaygının yönetimi
- Yüksek enerjili yaşam, ağrının ve önemli bir hastalığın olmaması
- Arkadaş ve aile desteği, yakın ilişkilerden ve sevgiden beslenmek
- Tatmin edici bir iş ve entelektüel doygunluk
- Temiz, sağlıklı bir çevre…
