Yemeğe koyduğunuz tuz çok şeyi değiştirir

8 Mart Malum bugün Dünya Kadınlar Günü. Ben tek bir gün bu işleri konuşup diğer günler bu konu hiç yokmuş gibi davranmaktan hiç hoşlanmıyorum. Anneler Günü, Sevgililer Günü ya da Kadınlar Günü. Annen hep annen, sevgilin hep sevgilin ve bir gün değil, her gün kıymetlerinin bilinmesi, hatırlanması ve ona göre de özen gösterilmesi gerektiğine inanıyorum. Kadınlar Günü için de aynı hislerdeyim. Ama artık ülkemizde bu kadar tecavüz, istismar, toplumsal baskı ve kadın cinayetleri varken ve bunların üstleri bu kadar örtülürken, yok sayılırken, öyle durmak iyi gelmiyor. Hiç olmazsa bu bir gün, yetmez ama, bu rezilliğe dair konuşmak için bir şanstır hissiyatındayım. Yazık ülkemin kadınlarına. Ve eğer sanılıyorsa ki, bu sadece eğitimsiz, gelir seviyesi düşük kadınların başına gelir, yanlışınız var. Ben ilk evliliğimde kocamdan dayak yedim. Önce sadece bir tokat, bir hafta içinde iki tokat ve derken bildiğin dayak. Bir tokatla her tarafın morarıncaya kadar yediğin dayak arasında aslında hiçbir fark yok. O sadece bir başlangıç. Ve kabul edilemez. Ama ailemde hiç görmediğim bir durumun şaşkınlığı içinde ve gözyaşlarıyla özür dilenince bitti, artık olmaz sandım. Ama hayır, oluyor ve dozu artıyor. Özür dileyip yapmama sözü verenlere kanmamak lazım. Ailelerin ve toplumun kadınlara buna katlanmaları yönünde yaptığı baskıyı kabul etmemek lazım. Evet kolay değil biliyorum, ben şanslıydım, buna dayanmamı gerektirecek bir durum yoktu, babam yanımdaydı ve ailem beni kendi değerini bilecek bir insan olarak yetiştirmeye özen göstermişti. Maalesef herkes için bu böyle değil. Ama değişmesi lazım. Aileler korumuyorsa, yasa korumalı, kanun olmalı. Kadınlar çaresiz bırakılmamalı. Dayak yiyen, istismara uğrayan kadın değil, bunu yapanlar utanmalı. Ve buna göz yuman mekanizma utanmalı. Körili karnabahar salatası 9 Mart Haydi dedik, onlar da tamam dediler ve hafta ortasında hafta sonu gibi bir kaçamağımız oldu. Özge ile Yağız çıkıp geldiler İzmir’den. Tabii gelirken elleri boş gelmemişler, tuz stokuma katkıda bulundular. Zaten onların çeşitleri, yok chefs salt, yok fleur de sel, hayır, salt flake ve de hatta muhtelif füme tuzlar... Bu sefer de chefs salt getirmişler. Tabii tuzun fazlası olmaz, hiç reddedilmez ve hatta çeşit çeşit olmasının şımarıklığı başka türlüdür. Ne midir bu bahsettiğim tuz? Tabii ki Salted. Sanılmasın reklam yapıyorum, iş birliği falan. Özge ve Yağız canım arkadaşlarım, Kantin’den beri onların tuzlarını kullanıyorum, başkasını da kullanmam. O çakma Himalaya tuzları falan yalan, kapıdan giremez. Market tuzları da keza öyle. Tuz deyince ben lezzetine göre davranıyorum. Kullandığım üç tuz var. Biri Elâzığ Munzur’dan geliyor, diğeri Çankırı Üç Elma Tarım ve esas olarak da İzmir’den Salted. Yani ne olduğunu bildiğim, kaynağından, nerede nasıl üretildiğinden emin olduğum, temizliğini ve lezzetini tercih ettiğim artizan deniz ve kaya tuzları. Ve hepsinin kendine göre lezzet farklılıkları ve tuzluluk cinsleri var. Ve evet, yemeğe koyduğunuz tuz çok şeyi değiştirir. Neyse şimdi konumuz bu değil. Arkadaşlar geliyor ve uğraşmasız bir yemek olsun istedim. Yani hiç ana yemek yapmayayım, salataları önden hazırlayıp ortaya koyayım ve sürekli kalkıp servis yapmak zorunda olmayayım. Öyle de yaptım. B’ bir çipurayı inceden dilimledi, ben gene Hülya-Deniz-Zehra üçlüsüne yaptığım gibi sashimi/ceviche yaptım. Tabii yanında Kars tereyağı ve kendi yaptığım ekşi maya ekmek. Ekmekleri bir gün evvel pişirmiştim, ondan da 34 saat önce hamurlarını tutmuştum. Aslında misafirler gelecek diye değil de hamur tutmayı özlediğimden. Yeni bir un da var, onu deniyorum, nasıl işlediğini görmek için. O ekmekleri de ocağın ateşinden kor alıp kenarda kızarttık mis. Hardal soslu dil Aslında bu zaten yetermiş ama bir körili karnabahar salatası, yine Kantin günlerinin bir klasiği ama burada hafiften biçim değiştirdi. Karnabaharları çiçekledim, zeytinyağı, sarımsak, tuz, köri, kimyon ve zerdeçalla harmanlayıp fırınladım. Orijinalini haşlardım. Yine nohut koydum, yine kırmızı soğan turşusu, yine körili ballı bir sos. Ama bu sefer sarı üzüm yerine dolaptaki sarhoş mürdümlerden doğrayıp ekledim. Bir de dil haşlamıştık sabah. Onun bir kısmından kurdele gibi, zar gibi dilimler hazırladı Gamze bana. Ben de hardallı bir sos yaptım. Biraz tere, biraz beyaz soğan halkaları, bolca ekstra zeytinyağı. Bu arada Özge son günlerde favorim dedi, espresso martini hazırladı yemekten önce, yemek için B’ Gerovassiliou Chardonnay açmış, sonra da bir Museum... Nefis bir akşam oldu, yedik, içtik, dans ettik, gecenin bir saatinde Ekin’in yaptığı pelteleri bombaladık. Daha ne olsun? İnsanın bir sağlığı olsun, bir de arkadaşları.

Şemsa Denizsel

Diğer Yazarlar

Köylerde endişe büyük: Duman var mı diye gözümüz hep ufukta

Cumhuriyetçi Parti, AK Parti'ye benzedi

Evin bahçesindeki potadan Euroleague’e

Bu neyin sınavı?

Adem’i olmayan Havva’lar dünyası

Yemeğe koyduğunuz tuz çok şeyi değiştirir