Aslı Hanım merhaba, Yakın zamanda yaşadığım birçok sıkıntının temelinde içimdeki kibrin yattığını fark ettim. Özür dileyememek, gitme diyememek, affedememek, emeği takdir edememek çünkü hiçbir şey beğenmemek ve hatta duyguları hissedememek. Hayır, lord torunu da değilim efendim. Ama acaba bu burnumu Kafdağı’ndan nasıl indirebilirim? L.K.
Sevgili L.K., her şeyden önce bu mesajınızı ilk okuduğumda gerçekten çok şaşırdım, bunu söylemeliyim. Bir insanın bu kadar açık yürekli olabilmesi, kendini kendisine böyle anlatabilmesi ve sorununu hiç kaçınmadan başkasıyla paylaşabilmesi beni çok etkiledi. Şöyle hissettim: Artık bu ruh halinden çok yorulmuşsunuz ve bırakmanıza ramak kalmış ve tek ihtiyacınız olan biraz destek. Bu desteği bir uzmandan yüz yüze de alabilirsiniz, hatta tavsiye de edebilirim. Ama ben de size günler süren bir düşünme ve çalışmanın sonucu olarak iyi gelebileceğine kanaat getirdiğim kitapları sıralayacağım. Kibir duygusunun insana yaşattığı en büyük olumsuz ruh hali yalnızlık aslında. Şu halde öncelikle başkalarına kapımızı açabilmemiz gerekiyor. Cemil Meriç’in Bir Dünyanın Eşiğinde adlı kitabında Yaksa soruyor, “Neden vazgeçersek sevimli oluruz?” Yudhisthira cevap veriyor, “Kibirden vazgeçersek.”
13.01.2023 04:30
