Hint usulü bir yeşil mercimek denemesi

10 Mart Dün ipin ucunu iyice kaçırmışız, kafam lıngır. Günü sakin geçiriyoruz. Ben sabahtan Özge ile pilates dersine gidip sonra da kanepenin üstünde pinekliyorum. Dün akşamdan artanlar da personel yemeği oluyor, uğraşmadan doyuyoruz. Akşamüstü vakitlice bir saatte erkenden bir şeyler atıştırıp şömine karşısında günü bitiriyoruz. 12 Mart Yarın Selanik’e uçuyoruz. Ama uçabiliyor muyuz onu da bilmiyoruz. Sürekli kar haberleri ve daha ortada bir şey yok ama iptal söylentileri dolaşıyor. Hava iyice soğudu, ben kendimi Hint yemeği yapmaya koyuyorum, B’ de bilet işlerine bakmaya takipte kalıyor. Hava soğuk diye herhalde canım acayip mercimek istiyor ama bildiğimiz usul değil. Bol baharatlı, şöyle yanında bir tereyağlı naan’ı katık ettiğin, turşusu, chutney’si falan bi’şey. Hal böyle olunca turşu ve chutney hariç her şeye sıfırdan başlamak gerekiyor. Önce mercimeği kara suyunu da almak için bir ön pişirmeye koyuyorum. İçine ½ soğan, 2 diş sarımsak ve bir parça taze zencefil ile. Tencereye aroması için biraz Hindistan cevizi yağı ve esasen zeytinyağı koyuyorum. Yemeklik doğradığım soğanları ve sıçan dişi sarımsak ve taze zencefilleri kavurmaya başlıyorum. Sonra baharatlarımı seçiyorum: Kişniş, rezene, kimyon, hardal, karanfil, kakule, ki bunların hepsi taneli; bir de toz olarak köri ve zerdeçal var. Tanelileri yağsız bir tavada ısıtıp aromalarını iyice açığa çıkarmalarını sağlıyorum, sonra da bunları bir öğütücüde öğütüyorum. Toz baharatları da hazır ediyorum. Hint usulü mercimeği yancılarıyla birlikte mutluluk içinde yiyoruz Bu karışımın bir kısmını soğanlara katıyorum. Kalanını da ağzını kapatıp kenarda bir yerde beklemeye alıyorum. Hint yemeği yaparken baharatları peyderpey lezzetin gelişmesine göre ekliyorum. Derinliği böyle sağladığımı düşünüyorum. Soğanlar yumuşayınca ve baharatlar güzel kokmaya başlayınca zuladan kakuleli narenciye reçelini çıkarıyorum. Aslında reçel değil de birtakım av etleri veya şarküterinin yanında servis edilebilecek cinste bir şey. Yoksa kahvaltıya gelmez. Bir de aynı tipten bir limon reçeli bulup katıyorum. Bu ikisini elimdeki ‘mild green curry’ ile tencereye koyup soğanlara yedire yedire eritiyorum. Kokuyu da beğenince derin dondurucudan bir paket dil suyu ve kettle’dan sıcak su. Onlar fıklayınca, kara suyunu aldığım, yarım haşlanmış yeşil mercimekler. Gerisini bir kenara al, 3 saat pişir. Yani mercimekler iyice pişip bir kısmı patlayıp hafiften helmeleninceye kadar. O kenarda takılırken, mayalı yoğurtlu bir hamur tutuyorum. Ekşi maya değil ama şu yeni denediğim spelt ununu kullanıyorum. O da karışıp kabarmaya konunca, yancılara odaklanıyorum. Elimde kendi yaptığım bal kabağı turşusu var, kavanozdan da hazır bir erik chutney. Bir parça süzme yoğurt alıyorum, içine bolca rendelenmiş taze zencefil ve toz zerdeçal. Köri biraz acıya çalıyor, tadını serinletecek bir şey iyi olur diye düşünüyorum. Bir de tezgâhın üstünde kırmızı soğan turşusu yapmıştık, o duruyor, onu da ayıklanmış narlarla karıştırıp beklemeye alıyorum. Mercimekler hazır olunca sofrayı kuruyorum, kaynanamın chapati tavasını ısınmaya koyuyorum, B’ de naan diye yola çıktığımız ama bir cins chapati olarak son bulan hamuru açıp pişirmeye başlıyor. O pişiriyor, ben üstlerine sarımsaklı sade yağ yani ghee sürüyorum. Sürdüğümün üstüne de kıyılmış taze kişniş. Sofraya oturuyoruz, ateşimiz çıtırdıyor, Hint usulü mercimeği gömüyoruz. Yanına yancılardan biraz, bir de ekmeği katık edip mutluluk içinde yiyiyoruz. O arada B’nin telefonuna mesaj geliyor, Ayvalık-İstanbul uçuşları iptal, İstanbul-Selanik de aynen. Ama gitmemiz lazım, malum menisküs ameliyatı olmuştum, 8 hafta oldu, doktor kontrolüm var. 13 Mart B’ tabii ki olayları çözdü! Pazar sabahı yola çıkıp Çeşme’ye gidiyoruz. Oralarda Özge ve Yağız ile buluşup güneşin altında bir balık yiyiyoruz. Sonra onlar bizi Sakız’a geçen feribota bırakıyorlar. Feribotla karşı kıyıya geçiyoruz. Akşam uçağıyla Sakız-Selanik uçacağız. Biraz dolanıyoruz. Taft kahve sattığını gördüğümüz bir kahvecide ben latte, B’ double espresso içiyoruz. Sonra da sanki daha iki saat evvel balıkçıdan kalkmamışız gibi bir tavernaya oturuyoruz. Televizyon açık, futbol ve hava durumu eşlik ediyor Tsipuro’lara az bir kabak kızartması, saat dolduruyoruz. Saat 9’daki uçak için tavernadan 8.20’de kalkıyoruz. Zaten bavul falan yok. Öyle geçip pırpır uçağa oturuyoruz. Ada gevşekliği bu olsa gerek. Ben uçuşta uyuyakalıyorum, Selanik’e inerken uyanıyorum. Eve gidiyoruz. Ev güzel. Yarına doktor.

Şemsa Denizsel

Diğer Yazarlar

Köylerde endişe büyük: Duman var mı diye gözümüz hep ufukta

Öncelik gıda mı yoksa iklim mi?

Evin bahçesindeki potadan Euroleague’e

Saçlar yaza hazır mı?

Göz yaşlanmasını engellemek için nasıl beslenmeliyiz?

Hint usulü bir yeşil mercimek denemesi