Annelerin klasiği sahanda pirzola

12 Nisan Bugün çocuklar izinli, yani yabani kuşkonmazlar B’ ile ikimize tam öğle yemeği oluyor. Hafifçe haşlıyorum, bolca küp hıyar, doğranmış yeşil acı zeytin, sıçandişi kırmızı soğan, bol taze nane ve dereotu. İkişer de kayısı yumurta tam bir ziyafet oluyor. Zaten bu ‘salade composée’ yani düzenlenmiş/dizilmiş salata gibi tabaklara oldum olası bayılırım. Şahane bir örneği ‘salade niçoise’ dir, yani Nisvari Salata. Yapmalara da yemelere de doyamam. Bu da bu baharın versiyonu oldu. 13 Nisan Dünü hafif geçirdik ya, bugün sabahtan gözüm döndü. İlla bir et parçasına dişimi geçirmek istiyorum. Et deyince de illaki kuzu. Kasaptan 12 kalem pirzola alıyorum, personel yemeği olarak, adam başı 3 kalem. Ama tabii bununla kimse doymaz, o zaman annelerimizin klasik tarifi gündeme geliyor. Yani ‘sahanda pirzola’... Önce patates haşlıyoruz Gamze’yle. Bir yandan fırına girecek bir yassı döküm tencereye sıçandişi soğan koyup kavurmaya başlıyorum. Biraz pul sarımsak, 2 dal bahçeden taze mercanköşk. Patatesler yarı haşlanınca dilimleyip soğanların üstüne diziyoruz. En üste de pirzolaları. Kafi miktarda tuz, biraz kimyon, biraz top kekik, hop fırına. Kapağı kapalı 170 derecede usulca pişiyorlar. Yaklaşık yarım saat sonra pirzolaları ters yüz ediyorum, bir 20 dakika daha. Derken kapağı açıp kızarması için dereceyi de biraz artırıp devam ediyorum. Bir yüzleri kızarınca, yine ters yüz, bu sefer de bu yüzleri kızarıyor. O arada Ekin şahane bir salata hazırlıyor. Gamze de pirzolaların üstüne taze mercanköşk, taze kekik, kuru top kekik, maydanoz, sarımsak, deniz tuzu ve limon kabuğu kıyıp gremolata gibi bir numara hazırlıyor. Fırından çıkan pirzolaların üstüne bolca serpiştiriyoruz, şahane kokuyor. Mutluluk içinde bir yemek yiyiyoruz. Öğlen kuvvetli yedik diye, akşamı basitçe geçiriyoruz. Nohut-karabuğday krakerlerinin üstüne ekşili dil koyup pişirmeden, eldekileri değerlendirdiğimiz bir öğün oluyor. Gün batımında keyif yapmayı engellemiyor. 14 Nisan Pazarda kuzugöbeği mantarları buluyorum. Ateş pahası! Ama azıcık alıyorum, B’ bu akşam yok, kendime yapacağım. Bir de erkek soğanlardan buluyorum, üff! Sotelerim ikisini, bir de yumurta kırarım, efsane olur. Sabahtan akşamın hayalini kuruyorum. Pazarda ve Ayvalık’ta işler bitince sanayideki esnaf lokantasında öğle yemeğini hallediyoruz. Cemal Usta’nın eli pek lezzetlidir, yediklerim de midemi yakmaz, gitmeyi severim. Akşam olunca, sabahtan planını yaptığım gibi hazırlıyorum kuzugöbeklerini. Önce bolca zeytinyağında erkek soğan çiçeklerini kavuruyorum, üstüne iyice temizlenmiş mantarlar. Soteliyorum, biraz da kapağını kapıyorum, pişiyor. Yeterli tuz, bol değirmen karabiber ve son dakikada da biraz hardal. Ama acısından değil, bizim ürünlerden, zeytinli hardal. Nefis. Yumurtaları kırıyorum ama ekmek yemeyeyim diye sarısını dağıtıp pişiriyorum. Sonra da dayanamayıp fotoğraflarını B’ye yolluyorum. B’ çok kıskanıyor. 15 Nisan B’ dönüyor bugün. İyi havadisleri var, bir kutlama yapacağız, diyor. Yanında İran havyarı getiriyor. Ben de karabuğday unuyla blini’ler hazırlıyorum. Yumurta haşlanmış, kıyılmış taze soğan ve ekşi krema hazır ediyorum. Havadisleri dört gözle bekliyorum. Ama bu arada canım acayip tatlı çekiyor. Nasıl yapmalı? Hani süt ürünü yok, yiyemiyorum şu anda. Yani krema, tereyağı falan yalan. Elimde boz iç Antep fıstığı var, şu kuş boku denilenden. Bir dondurma yapsam diyorum ama sütsüz, yani bir sorbe. Tam kestiremiyorum nasıl yapacağımı, bir parfe/semifreddoya karar veriyorum. Fıstıkları pudra şekeriyle Thermomix’te çekiyorum, iyice toz oluyor. Sonra içine az limon suyu, biraz zeytinyağı, biraz şeker şurubu, ucundan tuz, 2 kapak da isli viski ekliyorum. Ve iyice pütürsüz oluncaya kadar çekiyorum. Onu kenara alıp yumurta aklarını yumuşak köpük yapıyorum. Köpükleri yemyeşil fıstık karışımına katlayarak yediriyorum. Kağıtladığım bir cam kaba koyup dondurucuya atıyorum. Akşamüstü gün batımına soframızı kuruyoruz, çok da sık olmayacak bir keyif yapıyoruz. Kaç senedir havyar yemediğimi hatırlamıyorum bile. Olsun, güzel tatlar beklemeye değiyor. Üstüne de parfeyi çıkarıyorum. Biraz Salted Chef’s salt, biraz zeytinyağı, Şemsa’ca bir parfe oluyor, akşamın son altın vuruşu. Zaten bu haftayı acayip lüks geçirdik, sanırım fabrika ayarlarına dönme zamanı geldi.

Şemsa Denizsel

Diğer Yazarlar

'Bu yaşlarda sahneye çıkacağımı düşünmezdim'

Beyninizi uyandırmak ister misiniz?

Köylerde endişe büyük: Duman var mı diye gözümüz hep ufukta

Antikahraman bir şerif...

Siber iktidar mücadelesi

Annelerin klasiği sahanda pirzola